Bo wordt ziek
Het begon met heel af en toe dubbel zien bij het tv kijken, daarna kreeg ze af en toe hoofdpijn.
Een paar tellen en dan was het weer over. Het was maar af en toe dus maakte ik me niet meteen zorgen. Pas toen ze begin november er wat meer over klaagde ben ik op school eens bij de juf gaan informeren of ze daar soms ook wel eens hoofdpijn had.
Nu ze in groep drie zat en leerde rekenen en schrijven moest ze natuurlijk veel op het bord kijken, misschien zag ze niet goed en raakte haar ogen daardoor vermoeid?.
Ik dacht dat ze misschien een brilletje nodig zou hebben en aangezien ze de week erna toch bij de schoolarts moest zijn wilde ik vragen of hij haar ogen even kon nakijken.
Maar bij de schoolarts is ze nooit meer geweest, toen lag ze al in het ziekenhuis en wisten we dat ze nog maar ongeveer een jaar te leven had.
Het is woensdagmiddag 11-11-2009, we gaan samen met een vriendinnetje van Bo en haar moeder naar de bioscoop waar een film van Sinterklaas draait.
Het valt me op dat Bo bij het kijken naar het scherm haar hoofd omlaag houd en haar ogen omhoog draait. Ik neem haar bij me op schoot en vraag of ze soms moe is.
Als we in de pauze naar de wc lopen zwalkt ze een beetje en het lijkt alsof ze duizelig is.
Ik vind het maar akelig en vraag of het wel goed met haar gaat.
"ja, hoezo?, zegt ze". We gaan terug naar binnen en kijken de film af, alweer draaien haar ogen naar boven en gaat haar hoofd omlaag. Ik krijg een akelig gevoel in mijn buik als ik naar haar kijk. Eerst het dubbel zien en nu dit, wat is er toch aan de hand?.
Als we na de film weer buiten komen is er niets meer aan de hand. Zou ze toch slecht zien?. Toch maar een afspraak maken bij de oogarts dan? Ik blijf haar de rest van de middag goed in de gaten houden maar er is niets meer aan haar te zien. s'Avonds gaan we naar de markt waar iedereen bij elkaar komt voor het Sint Maarten feest. Er staat een springkussen en Bo gaat lekker springen. Op het moment dat ze van het springkussen komt wordt ik letterlijk misselijk van schrik, ze staat te tollen op haar benen en haar ogen draaien in hun kassen.
De moeder van Bo's vriendinnetje die s'middags ook bij ons in de bioscoop was en ik kijken elkaar aan en denken precies hetzelfde. Dit is niet goed!
Meteen zet ik haar in de buggy die we meehadden voor haar zusje en ga naar huis.
Jan gaat ondertussen met Kess naar het Sint Maarten vuur kijken, "als er iets is bel ik wel" zeg ik. Als ik met Bo in de buggy naar huis loop praat ze alsof ze dronken is, ook is ze erg verward. Ik bel bij thuiskomst ongerust naar de huisartsenpost en vertel wat er aan de hand is, ik kan met haar langskomen. Als ik eenmaal daar ben is er weer niets aan haar te merken, ze is weer mijn normale Bootje. De arts onderzoekt haar en herhaald een paar keer de symptomen die ik hem verteld heb, hij wrijft wat over zijn kin en weet het schijnbaar ook niet.
Ik moet maar via mijn eigen huisarts een verwijsbrief vragen voor de oogarts want het zullen dan wel de ogen zijn. Erg overtuigend vind ik hem niet en ik slaap die nacht dus ook niet echt lekker.
